Τα αδύνατα σώματα κουβαλούν περισσότερο «βάρος» από τα υπέρβαρα ή το αντίστροφο; Τελικά το βάρος αυτό έχει να κάνει με τον αριθμό των κιλών στη ζυγαριά ή με ένα βάρος που κουβαλάμε στην ψυχή μας και μεταφράζεται στο σώμα μας με περιττά κιλά ή με εξαντλητικές δίαιτες και συνεχή ψυχαναγκαστικό έλεγχο των θερμίδων των όσων τρώμε και πίνουμε;
Ο παράλληλος κόσμος που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, ο κόσμος των social media είναι γεμάτος με αμέτρητες εικόνες τέλειων σωμάτων, φίλτρα, άψογες selfies, αψεγάδιαστα πρόσωπα και κορμιά με μαγιό που κάνουν τον καθένα να κοιτιέται στον καθρέφτη και να αναρωτιέται ποιο είναι αυτό το τεράστιο λάθος που έκανε και διαθέτει όλα τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπινου σώματος όπως την κυτταρίτιδα, τις ραγάδες, τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια και πολλές ακόμη ανθρώπινες «ατέλειες» που αντιστοιχούν σε διαφορετικούς σωματότυπους με μοναδικούς μεταβολισμούς και διαφορετικές ανάγκες. Η προώθηση του τέλειου σώματος (η οποία αφορά πια σε μεγάλο ποσοστό και τους άνδρες με τους καλογυμνασμένους κοιλιακούς και τα γραμμωμένα σώματα σε αντίθεση με παλιότερα που αφορούσε περισσότερο τις γυναίκες) δεν είναι πρόσφατη, τα τελευταία χρόνια όμως η χρήση εκατοντάδων φίλτρων που χρησιμοποιούνται κατά κόρον δίνουν την αίσθηση ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να εξαφανίσουν κάθε ατέλεια, ξεχνώντας ότι οι ατέλειες εξασφαλίζουν την μοναδικότητά μας. Το ερώτημα είναι λοιπόν γιατί προσπαθούμε να εξαφανίσουμε τα σημεία του σώματός μας που δεν μας αρέσουν και προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την τελειότητα στην εικόνα μας; Η υγιεινή διατροφή σε μορφή ψυχαναγκασμού σε συνδυασμό με εντατική και σκληρή άσκηση είναι η καινούρια μόδα που βάζει έναν άνθρωπο με παραπάνω κιλά ή έναν αγύμναστο αυτόματα στο περιθώριο. Άρα οι άνθρωποι με διατροφικές διαταραχές, με προβλήματα υγείας ή απλά οι άνθρωποι με παραπάνω κιλά που δεν επιθυμούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν στιγματίζονται και είναι δαχτυλοδεικτούμενοι. Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας, τα πνευματικά χαρίσματα ενός ανθρώπου κατατάσσονται ως δευτερεύοντα και λιγότερο σημαντικά και η φράση «αγαπώ το σώμα μου» μπαίνει στη ζωή μας δυναμικά.
Η φράση «αγαπώ το σώμα μου» δεν είναι τόσο εύκολα εφαρμόσιμη όσο ακούγεται. Αγαπώ το σώμα μου σημαίνει αγαπώ τον εαυτό μου, αποδέχομαι τον εαυτό μου, γνωρίζω τον εαυτό μου και διαχειρίζομαι τα προτερήματα και τα ελαττώματά μου, έχω υψηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και σέβομαι τα όρια μου. Η ψυχολογική μας κατάσταση λίγο πριν ξεκινήσουμε μια δίαιτα ή πριν τη σπάσουμε ή λίγο πριν κατανάλωσουμε μεγάλη ποσότητα φαγητού είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Το φαγητό χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις σαν επιβράβευση ή σαν τιμωρία απέναντι στις επιτυχίες ή στις αποτυχίες μας και απέναντι σε συναισθήματα τα οποία δεν μπορούμε να διαχειριστούμε και στρεφόμαστε στην ανακούφιση του «γεμίσματος» του στομαχιού μας ενώ αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι το ψυχικό «γέμισμα». Η απόρριψη και ο ρατσισμός που βιώνουν οι άνθρωποι που δεν πληρούν τις «αποδεκτές» αναλογίες σώματος έχει σαν αποτέλεσμα να καταφεύγουν στο φαγητό σαν παρηγοριά, βρίσκοντας εκεί την ασφάλεια που ψάχνουν. Η επίγνωση λοιπόν της ψυχολογικής μας κατάστασης σε συνδυασμό με την υψηλή αυτοπεποιθηση βοηθούν στη προσπάθεια να αγαπήσουμε το σώμα μας. Αν αγάπαμε και αποδεχόμαστε τον εαυτό μας είναι δεδομένο ότι θα αγαπάμε το σώμα μας με όσα κιλά διαθέτει. Αν θέλουμε να χάσουμε κιλά, το ζήτημα είναι οι λόγοι μας να είναι συνειδητοί, να αφορούν δικές μας επιθυμίες και να μην προέρχονται από εξωτερικά ερεθίσματα όπως η κριτική των άλλων ή τα πρότυπα της εποχής. Όταν συνειδητά παίρνουμε αποφάσεις για εμάς και το σώμα μας είναι πιο εύκολο να τις στηρίξουμε και να πετύχουμε τους στόχους μας.
